Καλημερα φιλοι και φιλες μου....θα ξεφυγω λιγες μερες ακομα απο την παρουσιαση ταινιων (αξιζω πιστευω ενα διαλειμμα) για να γραψω για το αγαπημενο μου συγκροτημα τους "ΠΥΞ ΛΑΞ", με αφορμη την συμπληρωση 30 χρονων απο την ιδρυση τους.
Η αγαπη μου για τους Πυξ Λαξ ξεκινησε απο το μακρινο 2001, τοτε γυμνασιοπαιδο 13 χρονων. Ηταν Καλοκαιρι του ιδιο ετους καναμε με τους φιλους/φιλες καθε απογευμα τις καθιερωμενες βολτες με τα ποδηλατα μας. Για κακη μου τυχη στην αρχη αλλα για καλη στη συνεχεια, εσπασε το ψαλιδι του ποδηλατου μου και εγινα σαν να με χτυπησαν με "πυξ λαξ" (κλωτσιες και μπουνιες). Για να μην εμφανιστω στην μητερα μου ως κομαντο, τα κοριτσια της παρεας θελησαν να παω σπιτι τους για τις πρωτες βοηθειες. Πραγματι εκαναν εξαιρετικη δουλεια με τον καθαρισμο των τραυματων και βγηκαμε για λιγο καθαρο αερα στο μπαλκονι. Τοτε η μια κοπελα βαζει μουσικη και διαλεγει απο τα cd το "best of" των Πυξ λαξ. Εγω δεν γνωριζα καν την υπαρξη τους, δεν γνωριζα ποιοι ειναι, δεν γνωριζα τι τραγουδανε. Οταν ακουσα το "Επαψες αγαπη να θυμιζεις" κατι ηλεκτριστηκε μεσα μου, στην συνεχεια το "Μοναξια μου ολα", το "Πουλα με", "Οι παλιες αγαπες πανε στον Παραδεισο", εχω αρχισει λοιπον να μην δινω σημασια τι γινεται γυρω μου, να μην δινω σημασια στον πονο απο το πεσιμο, αλλα να εχω απορροφηθει στους στιχους και την μελωδια...Αφου ακουσα ποσες φορες τα τραγουδια τους, ρωτησα την κοπελα αν μπορουσα να το δανειστω για να το γραψω σε κασετα (αγνες εποχες ακομα τοτε) και μου απαντησε φυσικα....την επομενη μερα πρωι-πρωι πηγα να παρω κασετα, το εγραψα και την ακουγα συνεχεια, ολη την ωρα, οτι και αν εκανα!
Ετσι φτασαμε το 2004 οπου ανακοινωσαν τη διαλυση του συγκροτηματος και την αναζητηση του μοναχικου/προσωπικου του δρομου ο καθενας. Στεναχωρηθηκα παρα πολυ, ενιωσα να γκρεμιζεται ενα μουσικο ονειρο που ηταν φρεσκο, αντιληφθηκα οτι δεν θα τους δω ποτε σε συναυλια να τραγουδω μαζι τους και να χειροκροτω. Απο το 2004 και μετα αρχισα σιγα-σιγα να φτιαχνω την προσωπικη μου συλλογη απο cd τους, φτανοντας στον αριθμο 13. Οι Πυξ Λαξ λοιπον ηταν αυτοι που συνοδευαν μουσικα και τα φοιτητικα μου χρονια. Στα 7 χρονια απο το 2004 μεχρι το 2011, επισκεφτηκα αρκετους συναυλιακους χωρους οπου ακουσα τον Φιλιππο να ερμηνευει τραγουδια απο τους Πυξ Λαξ και απο τους προσωπικους του δισκους. Δυστυχως ομως ελειπε ο Μανος, ελειπε ο Μπαμπης, ελειπε αυτη η αυρα ομαδας που περιελουζε καθε τραγουδι τους, ελειπαν πολλοι και μαζι ολοι......
Το 2010 εγινε γνωστος ο θανατος του αξεχαστου ερμηνευτη Μανου Ξυδου, οπου αρχισα να αντιλαμβανομαι οτι αν λειπει ο αρχηγος (η ψυχη της ομαδας), δυσκολα να ξαναενωθουν.... εκανα λαθος εκτιμηση αφου ο Φιλιππος με τον Μανο ανακοινωσαν συναυλιες προς τιμην του ενος και μοναδικου Μανου Ξυδου. Κατευθειαν με το που βγηκαν εισιτηρια προς πωληση αγορασα ηλεκτρονικα για την συναυλια στο ΟΑΚΑ στις 13 Ιουλιου το 2011, αφου θα ηταν η πρωτη φορα που θα εβλεπα τους θρυλικους Πυξ Λαξ μαζι (χωρις τον Μανο φυσικα). Θεωρω την παρουσια μου και μονο σε αυτο το γεγονος που εζησα μια απο τις καλυτερες εμπειρειες της ζωης μου. Ειδα 80,000 κοσμου να φωναζει, ειδα ανθρωπους να χορευουν, ειδα ματια πολλα να κλαινε, ειδα οτι υπηρχαν ακομα ατομα (οπως και εγω) που ακουμε ακομα και σημερα και πιστευουμε στο αγνο, στο αληθινο!!!
Μεχρι σημερα εν ετη 2018 τους ακουω και αφηνομαι σε αυτο το εναλλακτικα ομορφο που αντιπροσωπευαν. Εμαθα για την διεξαγωγη νεων κυκλων συναυλιων για τα 30 χρονια επετειου, μεταξυ μας δεν θα ειναι το ιδιο, μεταξυ μας δεν γινεται καθε 7 χρονια να κανουμε ενα reunion, μεταξυ μας ειναι καθαρα εμπορικη και αρπαχτη η σκεψη τους, μεταξυ μας προτιμω να τους εχω στην καρδια μου, μεταξυ μας προτιμω να μεινουν για παντα οι Πυξ Λαξ των εφηβικων μου χρονων................................
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου